ـــزینبیــونـــ

اميرالمؤمنين علي عليه السلام:

خُذ مِن الدُّنیا ما أَتاکَ، و تَوَلَّ عمَّا تَولّى عنک، فإن أنت لم تَفعل فأجمِل فى الطَّلَب.

از دنیا همان قدر بگیر که به تو مي‌رسد و آنچه از تو رو گرداند، نادیده بگیر و اگر نمي‌توانى چنین باشى لااقل خواسته‌ات را کمتر کن.

(نهج البلاغه، حکمت ۳۹۳)

مثلُ الدُّنیا کَمَثَل الحَیَّهِ ، لَیِّنٌ مَسُّها ، وَ السَّمُّ الناقِعُ فى جَوفِها ، یَهوى إلیها الغِرُّ الجاهل ، و یَحذَرُها ذواللُّب العاقِل.

دنیا همانند مار است ، لمس کردن آن ، نرم و ملایم است اما درونش از زهر آکنده است، لذا فریب خورده نادان به آن میل پیدا مي‌کند و هوشیار عاقل از آن حذر مى‏کند.

(نهج البلاغه، حکمت ۱۱۹)

اميرالمؤمنين علي عليه السلام:

ايّاكَ وَ المَنَّ عَلى رَعيَّتِكَ بِاِحْسانِكَ، اَوِ التَّزَيُّدَ فيما كانَ مِنْ فِعْلِكَ، اَوْ اَنْ تَعِدَهُم فَتُتْبِعَ مَوْعِدَكَ بِخُلْفِكَ فَاِنَّ الْمَنَّ يُبْطِلُ الاِْحْسانَ، وَ التَّزَيُّدَ يَذْهَبُ بِنورِ الْحَقِّ؛

بادا به خاطر نيكى كردنت به مردم، بر آنان منّت بگذارى يا كار نيكت را بيش از آنچه هست، جلوه دهى يا به آنان وعده اى بدهى و به آن عمل نكنى؛ زيرا منّت گذاشتن، نيكى ات را ضايع مى كند و بزرگ تر جلوه دادن كار، نور حق را [از دل ]مى بَرد.

(نهج البلاغه، از نامه ۵۳.)

اِعْلَموا اَ نَّهُ لَيْسَ عَلى اَحَدٍ بَعْدَ الْقُرآنِ مِنْ فاقَةٍ، وَ لا لاَِحَدٍ قَبْلَ الْقُرآنِ مِن غِنىً، فَاسْتَشْفوهُ مِن اَدوائكُم وَ اسْتَعينُوا بِهِ عَلى لأَوائِكُم؛

بدانيد كه با داشتن قرآن [و آگاهى از آن و عمل به آن]، هيچ كس درمانده نخواهد شد و بدون قرآن، كسى به توانگرى نخواهد رسيد. پس درمان دردهاى خود را در آن بجوييد و در گرفتارى هايتان، از آن يارى بطلبيد.

(نهج البلاغه، از خطبه ۱۷۶.)